23 Temmuz 2008 Çarşamba

yüzüme tutulan ayna: dolunay

ben hiç olmadığım kadar benim, gökyüzünün bu mevsiminde. insafsızca etkiliyor beni, beni kendine çekiyor. sarıyor ışığı ile sarıyor, sarıyor; ruhumu karıştırıyor, kışkırtıyor, hem çok masum hem de çok hırçın yapıyor.. ay dilinde fısıldıyor sözcükleri kulağıma usulca. elim, kolum, düşlerim, yüreğim bağlanıveriyor, soluksuz bakıyorum gökyüzüne. beceriksizce bir teslimiyet bu. yeryüzünde “bir tek ben varmışım” hissine dayanan, benlik duygumu yitirişim.. kaç kişi var ki benim bu ayini yaşayan her dolunayda? her dolunayda dizginlerin teslimiyeti..

yeni fark ettim ki, hiçbir erkeğin gözlerine dolunaya baktığım gibi bakmadım. küçük ve şımarık olduğu kadar bilge bir ay kızı edasıyla, saatlerce, tereddütsüz, gözlerimi hiç kaçırmadan, yüzüm aydınlanarak ve ayaklarım yerden kesilircesine...

4 yorum:

Seyyah dedi ki...

bende bende :)) canımsın, dün gece aynısını yaptım...

derya dedi ki...

ay kızları kardeşliği! yalnız olmadığımı biliyordum..yuppi :)

Rüyacı dedi ki...

“bir tek ben varmışım”
Zaten aslında durum gerçekte de böyle.
Sadece dolu dolu bakan siz değilsiniz. Dolun hepimizin ay paylaşılır

Omega Cruel dedi ki...

gecen gunlerde ay dolunaydı bi ara göz göze geldik. dedim icimden ben sana kac siir yazdım vakti zamanında simdi görüp sadece ne guzelsin diyip geçiyordum.
ay aşkta başka oluyor bunu da öğrendik... dolunayılı gecelerin yeri başka benim hayatımda ama yüzüme tutulan ayna diyemem.

sevgilerle..