izliyorum..izliyorum cama yapıştırıp yanağımı olan biteni. kimi zaman kollarımı kavuşturarak, kimi zaman şarkı mırıldanarak. kimi zaman alnımı da yaslayarak cama.. öylece durmalıymışım gibi geliyor. olan biten anlamsız geliyor. anlık tepkilerimle geçiştiriyorum durumları. nereden çıktı şimdi bu "bekle, bekle ve gör, neler olacak bakalım" düşüncesi? elbette evhamlanıyorum. ben alışkını değilim ki kendimin durgun, sakin, sabırlı hallerine... oluruna bırakmayı mı öğrendim ne? yoksa neyin nesi bu boşvermişlik? şimdi yazarken bile omuz silkiyorum.. hayret bişey yaa..anlayamıyorum. kendi kendime mi inadım!
hayallarim eşit uzaklıkta her bir düşüme. yönümü bilemiyor, hiç bir düş tablosuna koyamıyorum kendimi. yüreğim demir attı. mıh gibi. kımıldamıyor, kımıldatamıyorum. anladığım kadarı ile ürküyor.
üzülüyorum aslında.. farkındayım. hiç bir zaman umutsuzluğa düşmedim ancak bu durum sessiz bir teslimiyet, kabulleniş.
abartılı isteklerim olmadı hiç hayattan. dinginlik ve denge istedim doğadan.dün gece uyku öncesi sezinledim ki hayallerimde bir başkası yok artık. orta yaş halimi kurguladığımda minik ve şirin bir evde, mutfakta kahvaltı hazırlıyorum tek kişilik, iç dünyası çok kalabalık olan kendime. hoş bir serinlik var masada. nergis çiçekleri tabaklara uyumlu, vazoda. antalya'daki şirin evimin çok kere tanık olduğu manzara aslında bu! o yüzden biliyorum yine üşeneceğim fırından ekmek almak için evden çıkmaya :)
hayallarim eşit uzaklıkta her bir düşüme. yönümü bilemiyor, hiç bir düş tablosuna koyamıyorum kendimi. yüreğim demir attı. mıh gibi. kımıldamıyor, kımıldatamıyorum. anladığım kadarı ile ürküyor.
üzülüyorum aslında.. farkındayım. hiç bir zaman umutsuzluğa düşmedim ancak bu durum sessiz bir teslimiyet, kabulleniş.
abartılı isteklerim olmadı hiç hayattan. dinginlik ve denge istedim doğadan.dün gece uyku öncesi sezinledim ki hayallerimde bir başkası yok artık. orta yaş halimi kurguladığımda minik ve şirin bir evde, mutfakta kahvaltı hazırlıyorum tek kişilik, iç dünyası çok kalabalık olan kendime. hoş bir serinlik var masada. nergis çiçekleri tabaklara uyumlu, vazoda. antalya'daki şirin evimin çok kere tanık olduğu manzara aslında bu! o yüzden biliyorum yine üşeneceğim fırından ekmek almak için evden çıkmaya :)
korkutmuyor yalnız yaşlanmak, ama neden çayını doldurabileceğim bir fincan daha olmasın o kahvaltı masasında?
......................................düşüncelerim karıştı..........derin bir iç çekiş.......zamana teslim olmak en iyisi. en iyisi putuheba sen iyice yapış o, olanı biteni izlediğin cama!
4 yorum:
Bir varmış bir yokmuş,zamanın birinde yalnız ve güzel iki prenses varmış. Bir yerlerde prenseslerin yolu kesişmiş bir yerlerde. Ortak bir kaderi paylaştıklarını hissetmişler ve sımsıkı tutunmuşlar birbirlerine. Acılarını, mutluluklarını şaraba meze yapıp tatsız gecelerini tatlandırmışlar. Defalarca teşşebbüs ettikleri film izleme denemeleri başarısızlıkla sonuçlanmış çünkü ikisi de uykucuymuş. Filmin sonunu göremeden uyumuşlar hep. Nasıl olsa her filmin sonunda beyaz atlı prens gelip güzel prensesi kötü adamların elinden kurtarıyormuş, ne gerek varmış ki izlemeye. prenseslerin ikisi de akdenizin bu sakin şehrini çok sevmişler. Tam burda huzuru bulduklarını düşünürken kötü adamlar çıkmış sahneye. Prenseslerin huzurunu kaçırmışlar, şaraba meze yaptıkları gözyaşları çoğalmaya başlamış. Prenseslerden biri bütün cesaretini toplayıp krallığın en büyük şehrine gitmiş. O giderken diğer prenses çok üzülmüş ve korkmuş, arkadaşının daha fazla üzülmesine dayanamazmış. Ancak prenses bu sefer şanslıymış, kötü adamların arasından sıyrılıp ayakta durmayı başarmış. Diğer prenses ise ailesinin yanında sakin e huzurlu bir hayatı ercih etmiş. Bu şaşkınların prensesliği babalarının sahip olduğu topraklardan değil, yüreklerinden kaynaklanıyor. Mesafeler dostluklarına engel olamamış. Birbirlerine tutunmaya devam etmişler. Bazen özlem çok can yakıcı olsa da katlanmışlar herşeye, yine hayaller kurmaya devam etmişler. Hiçbirşeye şaşırmamayı ve üzülmemeyi öğrenmişler zaman içinde. kalpleri o kadar kırılmış ki daha fazla kırılacak yer kalmamış. Sonra ne mi olmuş, tabii ki sonsuza dek mutlu yaşamışlar. Yürekleri o kadar güzelmiş ki zaten, mutsuz olmaları imkansızmış. Gökten birsürü elma düşmüş, hakedenlere....
BAHAR ÖZDEMİR,
11/07/2008
yaşadıklarımızı düşündüm de... romantik komediyiz tam anlamıyla :) biliosun ki sen artık gerçek bir prensessin. tacın bilem var :))(o, tacı ben hediye etmiş olsam bile!)yormayan, yargılamayan hatta beni benden iyi tanıyan gerçek dost. sen gerçek bir anadolu hatunusun.25'inde foça'da buluşacak olmanın mutluluğu içindeyim. bakalım kaç tatile daha birlikte çıkıcaz.???
:) awww kıyamam ben size :)
guzel yazmıssınız kızlar keyif aldım valla. 25 inde bende Buca da olucam napalım gavur izmir işte :)
kıyama bize :))
Yorum Gönder