6 Ağustos 2012 Pazartesi

mazeretim tükendi

herkesin aksine bir yönde hareket ettiğimi düşünüyorum. kalabalık olan yolda, çoğunluğun tersine gitmeye çalışıyorum gibi. çoğu zaman sersemliyorum. onların nelerle ilgilendikleri, neyle oyalandıkları ya da ne söylediklerinin hiç önemi yok evet yok da nereye gidiyorum ben? ya da illaki bir yere mi gitmeliyim? aslında gideceğimi hissetmenin verdiği tedirginlik bu. oysa ben kök salmayı isterdim ağaçlar gibi. nedense bu olamıyor.

hayatımı kalabalık yaşamak istemiyorum. sade.. olabildiğince kendim.

yasemin kokusu eşliğinde, yıldızlara bakarak dertleşmek istiyorum bir dostla sırt sırta vererek, konuşmak konuşmak..

gecenin serinliği ürpertsin ama düşlerimden alıkoymasın. rüzgar saçımı dağıtsın ama yaramazlık yapmasın. bir adam beni bulsun ve bırakmasın.

*(arşivde kalan bir yazı)

Hiç yorum yok: