30 Ekim 2008 Perşembe

rüya


gülerim, ağlarım, sitem ederim ama hep kendime.. aklım çıkıyor dengelerim bozulacak diye, henüz oturmadı sanırım taşlar yerine!

“anne” sözcüğünün bir kadına ne kadar huzur verebileceğini rüyamda olsa bile yaşadım. aşk gibi tarifi imkansız bir duyguydu. o sözcüğü duyar duymaz içim ısındı, yüreğim aydınlandı. tüm hücrelerimin gülümsediğini hissettim. rüyalarımın belki de bir mesajı idi ama ben yorumlayamadım. fakat uyandığımda huzurlu olduğum kadar da buruktum da. büktüm dudağımı, düşündüm düşündüm…

iyimser olacağım ya en azından bunu yaşadım deyip çıktım işin içinden. deryaca bir çözüm işte!

aklıma geldikçe gözlerim doluyor, rüyamın tekrarı bu gece olsa keşke!

Hiç yorum yok: