simurg

iki yıl önce dün; ay tam mıydı? yarım mıydı? hilal miydi? var mıydı? yok muydu? hiiiç hatırlamıyorum. 

iki yıl önce dün; 24 mart'da kendimi izmir'de bambaşka bir hayatın içinde gerilim ve dram tadında bulmuştum.

evimi, işimi, alışkanlıklarımı ödemiş'de bırakmıştım. tam anlamıyla bir kabusun içinde bulmuştum kendimi.

martılarla geceleri nöbet tutup umut'u izlemiştim, bitmeyen dualar eşliğinde.

kara bir bulut tepemdeydi ve belli ki beni çok seviyordu, nedense bir türlü gitmedi.

varsın beni kimse anlamasın, kimse evladı ile sınanmasın.

ailem bildiklerim yabancı, ilk kez gördüklerim dertdaşım, sığındıklarım oldu.

dün küllerimden yeniden doğdum ben.

ve ay tüm görkemiyle dolunaydı, usul usul çıktı bulutların arkasından;

bitti bak başardın mutlu son der gibi, noktayı koyar gibiydi.

bundan böyle mutsuzluk haram bana, kadehler umut'a