26 Mayıs 2010 Çarşamba

zulada kalmış bir yazı:bazen


bazen

ne gitmek

ne kalmak

ne susmak

ne konuşmak

ne de yazmak geliyor içimden

*

oyun oynadığım sözcüklere sırt çeviremiyorum

elimde bir virgül ile uykuya dalacakken

yükü beynime çöküyor sözcüklerin

yazmam gerekliliğini hissediyorum,

hissettiriliyorum

sözcüklerin esaretinden ancak yazarak kurtulabiliyorum

nasıl başlayacağımı

nasıl biteceğini bilmeden

harfler birbirinin yanına ilişiveriyor

tek solukta el ele tutuşurken onlar,

bir ünleme dolanıyor, asla noktayı koyamıyorum!


*fotoğraf, onur pehlivan

2 yorum:

Kaptan Zor dedi ki...

Çoğu zaman yazarak kendimizi yaratıyoruz. Güzel bir paylaşım

derya dedi ki...

buna inanıyorum sevgili kaptan zor. teşekkür ederim