26 Aralık 2008 Cuma

bitmesin


suskunluklarım gizemli bir hal aldı. sakıncası yok!
iskeleye oturdum, uzandım, ayaklarımı salladım. güneşi içime çektim. kendimle bile konuşmadım. göğün ve denizin mavisinin esiri oldum. tüm bildiklerimi unuttum. zamanı ve düşüncelerimi dondurmuştum. güneş gitti, çözüldü düşünceler. ürperdim. kendime sarıldım. iyi ki bu beden ve düşüncedeyim dedim. tüm hırçınlıklarıma, hatalarıma rağmen kıyamadım kendime. hiç bir şeye sahip olamasam da, ben kendime sahibim. avunabilirim, bu hayatta kendimle derken hava karardı.
bebeksi bir sevinçle, yürüdüm, mavinin kıyısında. düşünceler tüy hafifliğinde. sanırım bu duyguya “huzur” diyorlar. sahilin sonundan gelen şarkıyı duydum, “anlamazdın”. yönümü şarkıya çevirdim. bu anı, bir kahve ile taçlandırmalıydım. hani yağmur başlasa çıldıracağım yalnızlığın romantizminden keyifle derkeen... ilk damla, hedefi vurdu fincanımda.

yudumlarken kahvemi, karıştım yağmura, yağmur denize. İzledim, izledim, hiç bitmesin istedim.



2 yorum:

Anak Krakatoa dedi ki...

işte bu memleket böyle bir yer, hayattaki en eski dostum.En kötü gününde sahilde oturup,gözlerini kapattığında yüzüne vuran rüzgarın esintisi tüm derdini kederini alıp giderken martı sesleri ona eşlik eder.İçine çektiğin iyot kokusu ciğerlerine dolarken hayatın aslında ne kadar güzel olduğunun bir kere daha farkına varırsın.Gözlerini açmak istemezsin,sanki açtığında bu büyü bozulacakmış gibi gelir.İçindeki o sonsuz huzur duygusu göz kapaklarını zorlar.Güneş başka diyarlar için gök kubbeden ayrılırken, yüzünde anlamlı bir tebessümle bu mutluluğu paylaşmak için sevdiklerine koşarsın.
En kötüsü nedir biliyormusun,Foça dan uzaklaştığında içinden bir şeyler kopmuş gibi hissedersin.Dağların arasından kıvrıla kıvrıla ilerken, Foça giderek görünmez olurken hayatın kasvetli yönü önünde belirir.Foça ya dair en sevmediğim şey dönüş yoludur.İçimden hep bir şeyler kopartırcasına ilerlediğim,en kısa sürede geri dönüp bu kasveti kaldırmak istediğim o dönüş yolu.

derya dedi ki...

hem düğüm olduğum hem de çözüldüğüm yer foça sevgili kadim dostum. o iskelenin ucundan bakarken dünyaya, kendi derinliklerime inerken hüznüm tebessüm ediyor mutluluğum ise şımarıyordu. eşsizdi. ne zaman kendime ait olmak istesem o iskeleye konuk olacağım, bilesin:)