saatlerce odunun alev alışını, kıvılcım saçışını izledim. zamanın çok ağır işlediğini hissetim. yanılsama olsa bile hoşuma gitti bu duygu.
bi süreliğine kayboluş...
bir nefes nargile dumanı, bir nefes iç çekiş.
kendimi hayatın neresine koymalıyım? bilemedim.
kötü haberler alıyorum, ard arda.. omuzlarım düşüyor. üzülüyorum. neresinden tutmalıyım ki acının, hasarı en aza indirgeyebileyim? korkuyorum; çaresizlikten ve çare olamamaktan. yine ürperdi içim.
mutluluklarına tanık olduğum insanları üzgün görmeye alışamıyorum, telaşlanıyorum. kederi bazı arkadaşlarıma hiç yakıştıramıyorum. tabi hayat denilen bu koca hengamede benim yakıştırmalarımın hiçbir önemi olmadığının bilincindeyim!
her nefeste sabır..
5 yorum:
Arkadaşım akan bir nehirse hayat, başka kıyılarıda vardır bu yaşamın...
Sakın unutma ve umudunu kaybetme...
Bazen herşeyin üzerine üzerine geldiğini düşündüğün zamanlarda bir el uzanır sana hiç beklemediğin ,olmasını düşünmediğin ,bir yerlerden umudun eli uzanır...Bazen bir ses , bazen bir görüntü , bazense bir hayalden başka birşey değildir bu belki de...Ama o el elbet uzanır yeter ki sen görmek iste...yoksa hayat kan emici bir vampirdir güzel günlere bir karabasan gibi çöken...
umudun eli, dostların sıcacık yüreği, metanetin tek kaynağı..
ya onlar olmasaydı....
iyi ki varlar :)
Yorum Gönder