çocuk aklımla saklamışım babamın yazdığı şiirleri. sıkıştırmışım tarih atlasının arasına. dün geçti elime tekrar.. severim ben anıları deşmeyi, kitap arasındaki notları okumayı; yazı yazmayı sevdiğim gibi..sene 1959, babamın "karanlık" isimli şiiri, varlık mecmuası tarafından açılan yarışmada dereceye girmiş ve bir çok şiiri yayınlanmış dergide. bu şiirin çok hoş olan anısını da eklemeyi unutmamış canım babam, inci tanesi yazısı ile.
"beni, ürkütüyor karanlık
yalnız kaldığım anlar…
bir ejder oluyor gözümde
sıvası dökülmüş, boyası çürümüş,
harap damlar..
bilmem niçin korkuyorum ?
damımım üstünde bir ulu kuşu
içimde bir heyecan, bir sessizlik
ah şu güneş ahh!
şu ışıksızlık..."
yalnız kaldığım anlar…
bir ejder oluyor gözümde
sıvası dökülmüş, boyası çürümüş,
harap damlar..
bilmem niçin korkuyorum ?
damımım üstünde bir ulu kuşu
içimde bir heyecan, bir sessizlik
ah şu güneş ahh!
şu ışıksızlık..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder