zulada kalmış bir yazı:bazen

bazen

ne gitmek

ne kalmak

ne susmak

ne konuşmak

ne de yazmak geliyor içimden

*

oyun oynadığım sözcüklere sırt çeviremiyorum

elimde bir virgül ile uykuya dalacakken

yükü beynime çöküyor sözcüklerin

yazmam gerekliliğini hissediyorum,

hissettiriliyorum

sözcüklerin esaretinden ancak yazarak kurtulabiliyorum

nasıl başlayacağımı

nasıl biteceğini bilmeden

harfler birbirinin yanına ilişiveriyor

tek solukta el ele tutuşurken onlar,

bir ünleme dolanıyor, asla noktayı koyamıyorum!

*fotoğraf, onur pehlivan

olursa

olursa kız bebeğim olsun.

herşeyi unuttursun.

pıtırcık burnu

tontiş parmakları

kokusu bir ömre bedel

gülüşü nedensiz olsun

en yoğun işimin arasında

usulca sokulup öpsün

benim bir kızım olsun

annesinin can yoldaşı

annesi biricik kızının oyun arkadaşı olsun

yılların hediyesi olsun