kafamı eğdim, yüreğime baktım: hüzünlüydü. kendime gönderdiğim sitem mektupları bir hayli birikmiş. öyle ki sıkıntı veriyor artık bana. düğüm düğüm yanyanalar, sanki kendi bedenimde yer bulamıyorum kendime.yürekteki gerginlik, mideme sıçramış durumda. oysa ki ben kendimi mutlu sanıyor idim. nerede yanıldım!
huzuru bulduğumu sanarken nereden çıktı bu gerginlik? mide kasılmaları, iç yangınları?
soluğum pek bir telaşlı, apar topar merdivenden iniyor gibi hissediyorum her nefes verişimde.
uykularım ağır bir yük, bölündükçe artan!
gülümsemekte acemileşirken, hırçınlıkta ustalaştım.
rahatsızlandım, bir süreliğine kusuruma bakmayın, aksi ve çekilmez hallerimin.
4 yorum:
Arkadaşım geçmiş olsun,
Hüzün bize özgü biliyorsun, hastalığa çevirme sakın...
Mide sorununu geçirmek ne yazıkki beyinden geçiyor...
Beyini ve yüreğini rahat bırakmaktan...
mide kasılmaları tamam da iç yangınları kötü...
yangınları söndürelim derken hep yeniden alevleni veriyor ne yazık ki.
Ama bilki sana gülmek yakışıyor...
ben senin derdine derman olamıyorum ama sen benim hislerime tercüman olmuşsun yine.. aksilik her yanından aksa sen yine de tatlı olursun, yeter ki iyi ol iyi hisset..bu da geçecek..umudun vardır senin hep bir köşende onu çıkarma vaktidir belki de, tamda yeni yıl arifesindeyken güzellikler düşlemek lazım..tamam kelim, ilacım da yok biliyorum ama aklım çok be Deryam hepimize yeter sen gülümse yeter ki..
nehiro, iç yangınlarımız sönmez bizdeki bu tutku oldukça.
nily,uzaktasın ve hep yanımdasın ben buna eminim.
adsız,tanımıyorum ama teşekkürler.
evet seyyah, sen 2008 de yazmışsın. benim artık bir Umut'um var ;)
Yorum Gönder